43

      Lea siedziała  pomiędzy dziewczynami w ogródku piwnym hotelowej restauracji. Młodsza z sióstr zajęta była rozmową  z Justinem. A Emily siedziała wtulona w ramię Andreasa. Jakby nic wcześniej się nie stało. Jakby nie było całej tej chorej sytuacji na skoczni.
  Zapięła zamek bluzy i kolejny już raz dzisiejszego wieczora zerknęła na zegarek. Zaczęło się ściemniać i na dworze było już czuć niezbyt przyjemny chłód. Nie chciało jej się już tutaj siedzieć. Było jej zimno, a do tego nie miała ochoty na oglądanie tego przedstawienia. Kochała Emily jak siostrę. I zawsze stałą za nią murem. Popierała każdą jej decyzję.  Teraz jednak nie potrafiła jej zrozumieć.
 Musiała jednak tutaj zostać. Jak najszybciej chciała porozmawiać ze Stephanem.
-O której będzie reszta?-  rzuciła  w kierunku chłopaków.
-Praktycznie zaraz powinni podjechać - odezwał się Andreas , odrywając się na krótki moment od ust jej przyjaciółki.
  Jak na zawołanie po dosłownie kilku minutach. Przy ich stoliku pojawiła się czwórka chłopaków. Lea kątem oka obserwowała Em . Która momentalnie uniosła głowę w ich kierunku. Mogła jej wmawiać co chciała. Lea była jednak pewna, kogo jej przyjaciółka chciała ujrzeć pomiędzy nimi. Widziała w jej oczach błysk zawodu. Gdy nie ujrzała nikogo więcej prócz Karla, Piusa, Stephana i Markusa.
  Ten ostatni  nie spuszczał z blondynki wzroku. Co oczywiście nie umknęło uwadze Andreasa. Chłopak od razu mocniej przytulił dziewczynę do siebie. O ile dało się przytulić kogoś jeszcze mocniej. Lea westchnęła cicho, na samą myśl o tym jak trudne w tym gronie mogą być najbliższe dni.
-Może przeniesiemy się do środka? Niektórzy chyba trzęsą się z zimna - Stephan z uśmiechem mrugnął do Lei. Co dziewczyna przyjęła ze znaczną ulgą. Faktycznie, temperatura powietrza znacznie spadła. A ona ledwo powstrzymywała się od szczękania zębami.

  - Potrzebuję numer do Richarda - szepnęła,  gdy zajęli w końcu miejsce w ciepłym kącie hotelowego baru.
- Zdradzisz mi po co ?- Stephan zerknął na nią zdziwiony. Ale podał jej telefon z numerem przyjaciela na wyświetlaczu.
-Dziękuję. Muszę z nim porozmawiać.  A nie mam pojęcia czy się tutaj pojawi.
-Też nie mam pojęcia.  Ostatnio prawie się z nami nie kontaktuje.
-O kim mówicie?- Andreas nagle odwrócił się w ich stronę.  Wpatrywał się w nich intensywnie,  mrużąc oczy.
- Nieładnie tak podsłuchiwać - brunetka zaśmiała  się trochę sztucznie. Chwyciła do ręki piwo i upiła kilka łyków.

- Co jest Lea ? - Stephan odczekał, aż przyjaciel uda się w kierunku baru - Co się dzieje ?
- Nic, naprawdę.
- Nie udawaj. Richard zrezygnował ze startów.  Nie odzywa się od kilku miesięcy. Andreas dziwnie się zachowuje. Słyszałem , że prawie rzucił się dziś na Constantina . Gdy ten rozmawiał z Em.  Ten cały ich związek jest tak słodki,  że aż czasem mdli.  Nie mam pojęcia czemu , ale ja tego nie kupuje Lea. Patrząc na nich widzę idealną parę.  Zbyt idealną . To nie może być prawdziwe.
-Bo nie jest - Lea uniosła głowę na dźwięk głosu Markusa. Zresztą nie tylko ona. Całe towarzystwo wpatrywało się w niego w oczekiwaniu.

-Co Ty możesz o tym wiedzieć? - warknęła w jego kierunku.  Zła , że ktoś słyszał jej rozmowę ze Stephanem.

-Ona udaje , a on  kłamie - zaśmiał się kpiąco i zwrócił się do Em-  Prawda ?

-Nic o nas nie wiesz! - blondynka podniosła głos. Nerwowo zerknęła w kierunku baru. Czy Andreas już wraca.

-Może wiem więcej, niż Ci się wydaje Emily .

-Daj spokój Markus- wtrącił się Stephan- wydaje mi się, że piwo w czasie podróży to nie był dobry pomysł. I mam wrażenie , że nie powinieneś już pić kolejnego.

-To jak Em?- Markus całkowicie zignorował słowa kumpla z drużyny - porozmawiamy? Chcesz w końcu poznać kłamstwa Andreasa? Chcesz znać całą prawdę?

  Lea wpatrywała się w Markusa w napięciu. O jakich kłamstwach Andreasa mówił? Czy Markus naprawdę coś wiedział ? Czy przemawiała przez niego zwykła zazdrość i zbyt duża ilość wypitego alkoholu? A może chodziło mu o wypadek? Może to Andreas? Lea  na samą myśl o tym, prawie zakrztusiła się piwem. 

-Emily nie ma ochoty z Tobą rozmawiać- złość w głosie Andreasa , gdy nagle pojawił się przy stoliku. Była wręcz namacalna. Lea uniosła głowę w jego stronę. Chłopak stał przy Em i nerwowo zaciskał szczękę. 

-Może pozwól jej o tym zdecydować.
-Jestem pewny , że wiem czego chce Emily. I na pewno nie jest to rozmowa z Tobą- sytuacja przy stoliku robiła się coraz mniej przyjemna. Lea z jednej strony chciała , żeby ktoś to w końcu przerwał. A z drugiej była ciekawa, o co może tak naprawdę chodzić.
-Moglibyście łaskawie nie zachowywać się tak, jakby mnie tu nie było? - jej przyjaciółka z hukiem odsunęła krzesło i wstała od stolika. Wyrwała się, gdy Andreas chciał ją zatrzymać . I skierowała w kierunku wyjścia.
-Jesteś pewny, czego ona chce?- Markus wpatrywał się w chłopaka z ironicznym uśmiechem -chyba nie do końca. Jeśli Em wolała sypiać z Richardem.
 Przy stoliku zapadła nagła cisza. Lisa wpatrywała się w Markusa w szoku. Lea ze świstem wciągnęła powietrze. Młoda nie powinna wysłuchiwać takich rzeczy o siostrze. Całe towarzystwo patrzyło z niedowierzaniem na Markusa. Lea szarpnęła Stephana za rękę. Chłopak podniósł się szybko , w ostatniej chwili przytrzymując wściekłego Andreasa.
-Lepiej będzie jak stąd wyjdziesz Markus. A  Ty się uspokój. Od razu widać , że Cię wkręca. Em  nigdy by ... - Stephan przerwał - zresztą Richard też nie. Powaliło Was?
-Idź do Emily - Lea stanęła przed Andreasem patrząc mu w oczy. To wszystko zmierzało w złą stronę- Andreas ! Ogarnij się. Idź do niej.
Chłopak zaciskał nerwowo pięści. Nie spuszczając wzroku z Markusa. Któremu z twarzy nie schodził kpiący uśmiech.
-Idź do Em -powtórzyła cicho, błagając w myślach żeby się opanował - nie warto.
-Masz rację. Nie warto- Lea odetchnęła po jego słowach i z ulgą zajęła z powrotem miejsce . Gdy chłopak zniknął za drzwiami lokalu.

-Lea?- z ust Lisy wydobył się szept. Lea przełknęła ślinę, nie bardzo wiedząc co ma powiedzieć. Spojrzała na Justina z niemą prośbą.
-Zrobiło się późno. Odprowadzę Cię - Justin podniósł się chwytając za ramię piętnastolatkę.
-Nie jestem już dzieckiem Lea! - dziewczyna podniosła głos , niezbyt zadowolona z takiego obrotu sprawy. Odwróciła głowę w kierunku Markusa - czy moja siostra zdradza Andreasa?
-Powinnaś porozmawiać z Em- odezwała się szybko Lea . Mierząc Markusa wściekłym spojrzeniem. Chłopak chyba zrozumiał jej intencje, bo nie odezwał się ani słowem.
-Jutro sobie wszystko wyjaśnicie- Justin pociągnął dziewczynę do wyjścia. Lea schowała twarz w dłoniach. To dopiero kilka godzin odkąd są tu wszyscy . A gdzie tam kolejne dni. Nikt nadal się nie odzywał. Wszyscy zerkali to na Markusa , to na nią.   Jakby oczekiwali od niej , że zaraz opowie im o tym z kim sypia jej przyjaciółka.
-O co chodzi? Lea, Markus?- Stephan odezwał się pierwszy. Zadając pytanie które chyba całej reszcie siedziało w głowie - przecież to jest niedorzeczne. Richard nie zrobił by czegoś takiego Andreasowi. Skąd coś tak idiotycznego wpadło Ci do głowy?
-Ani się waż!- warknęła w stronę Markusa , który już otwierał usta- to nie jest nasza sprawa.
-Chodzi o naszych kumpli Lea- prychnął Karl.
-I o moją przyjaciółkę -syknęła- naprawdę któryś z Was sądzi , że to w porządku? Rozmawiać o nich , gdy ich tu nie ma? Jeśli któreś z nich będzie chciało, samo powie reszcie.
Prychnęła się ze złością. Nieźle zapowiadający się wieczór , zmienił się w kompletną klapę. Podniosła się i stanęła przed Markusem.

-Idziemy - chwyciła go za rękę i mimo jego sprzeciwu wyciągnęła przed hotel. Włożyła kaptur na głowę.  I ruszyła przed siebie . Upewniając się,  że chłopak na pewno za nią idzie.

-Spacerów Ci się zachciało? - jęknął niezadowolony  - mogłaś wyciągnąć Stephana.

Zatrzymała się gwałtownie. Zmarszczyła czoło ze złością.  Patrząc mu prosto w oczy. 

- O czym mówiłeś? O co do cholery chodziło Ci przy stoliku ?

-Nie udawaj . Dobrze wiesz że Em sypia z Richardem. 

-Sypiała , jak już. Ale  nie o to mi chodzi. I doskonale zdajesz sobie z tego sprawę. Co takiego chciałeś jej powiedzieć o Andreasie?

- Chciałem jej powiedzieć. Nie Tobie- Markus gwałtownie się odwrócił. I ruszył z powrotem w stronę hotelu. Lea nie miała zamiaru odpuścić tak łatwo. 

-Stój! - dogoniła go i nie pozwoliła iść dalej. 

-To nie Twoja sprawa Lea . To sprawa pomiędzy naszą czwórką.

-Waszą czwórką? - wyjąkała . Była coraz bardziej pewna , że wie coś o wypadku. Że Andreas też wie. Więcej niż mówi. 

- Odpieprz się Lea . Nie mam ochoty o tym rozmawiać.

-Zależy Ci na niej ? Zależy Ci na Emily ? Na tym żeby była szczęśliwa? - zmieniła taktykę. Musiała poznać prawdę. Chwyciła go za ręce. 

- To chyba bez znaczenia.

- W czym Andreas ją okłamuje?- prawie go  błagała. Ale była w stanie zrobić to dla Em - Czy to on? Proszę, powiedz mi . Czy to on prowadził ten samochód ? A teraz próbuję zrzucić winę na Richarda ? Proszę, Markus. Jeśli coś wiesz, musisz mi powiedzieć.
Chłopak zacisnął usta w wąską kreskę. Na jego twarzy pojawił się grymas złości. Po chwili zaśmiał się  smutno. Lea czekała cierpliwie. Widziała jak się waha.
-Nie Lea. Andreas nie prowadził tego samochodu. Nawet go tam nie było- odezwał się cicho- ale doskonale wie. Kto wtedy prowadził. I wierz mi na pewno nie był to Richard. Ta wersja jest dla Andreasa po prostu wygodniejsza. Po tym jak się dowiedział , że Em go z nim zdradziła. Najłatwiej było mu wmówić Em , że to on wtedy prowadził. Odebrać jej nadzieję , że to ktoś inny. Że Richard był tylko pasażerem. Że chciał z nią wtedy zostać, na tej pieprzonej ulicy.
-Więc kto?- z jej ust wydobył się szept. Chłopak kolejny raz wyminął ją i szybkim krokiem szedł w stronę hotelu. Całkowicie ją ignorował. Lea widziała , że nie chciał z nią więcej rozmawiać. Przyspieszyła . Zrównała z nim krok  - powiedz mi Markus. Kto to był?
-Ja- spojrzał jej prosto w oczy- to ja byłem wtedy z Richardem.


To na co wszyscy czekali stało się faktem ;) Markus w końcu się przyznał :) Dodaję rozdział już z Wisły , w radosnym oczekiwaniu na inaugurację sezonu :) I na jakieś podium moich ulubieńców. Dlatego z góry przepraszam za opóźnienia pod Waszymi blogami . Nadrobię jak wrócę :) A Wy trzymajcie kciuki -za pogodę , za Kamila no i oczywiście za Richarda i Andreasa :)